Trekking, tempels en tuben

Hallo lieve thuisblijvers!

Het is alweer even geleden dat we een berichtje gepost hebben, dus bij deze weer een update van onze avonturen!

We zijn de vorige keer geeindigd in Chiang Mai, waar we een trekking door de jungle hebben gemaakt. Hierna hebben we nog een aantal dagen de stad verkend. We hebben een paar tempels gezien en zijn naar de Night Bazaar geweest: een grote avondmarkt met allerlei souvenirs en tienduizend dezelfde kraampjes met dezelfde meuk.

Na Chiang Mai zouden we naar Chiang Rai reizen, om vanaf de grens met Laos over te steken. We besloten op tijd op te staan zodat we al vroeg op het busstation waren en de bus van 10 uur naar Chiang Rai te pakken. Helaas vertelde het mevrouwtje van het busstation ons dat de eerstvolgende bus met vrije plaatsen naar Chiang Rai pas om 13.15 uur zou vertrekken. Daar stonden we dan met al onze baggage te koekeloeren op een klein busstation. Maar wij weten alles te overleven dus ook deze drie uur niksen was appeltje-eitje ;) De busreis verliep uiteindelijk uitstekend en tegen het einde van de middag arriveerden we in Chiang Rai. Door de vertraging konden we zo goed als niets meer van de stad zien en hebben we hier alleen overnacht. De volgende dag werden we om 7 uur opgehaald door iemand van de reisorganisatie die ons naar de grensovergang van Thailand naar Laos bracht. Dit was geen gewone oversteek: we gingen per boot in nog geen vijf minuten de Mekongrivier over en toen stonden we in Laos! Hier moesten we langs drie loketjes om een visum te regelen, en toen dat gelukt was bracht een minibusje ons verder Laos in. De rit ging over een heftig kronkelende bergweg, wat Karst een beetje misselijk maakte. Na een paar uur kwamen we aan in Luang Namtha: een grauw en vies gehucht in Noord-Laos waar weinig te beleven was. Je zult je misschien afvragen wat we daar dan gingen doen, maar de volgende dag begonnen we vanuit hier aan een trekking in de jungle!

De trekking deden we nog met drie andere stellen (oke, wij zijn geen stel, maar jullie snappen wat we bedoelen :p) – twee Nederlandse stellen en een heftig zwetend Belgisch stel (de man wrong aan het einde van de trekking zijn t-shirt uit en jullie willen echt niet weten hoeveel liters zweet daar uit kwamen!). Drie jonge gidsen leidden ons door de mooie jungle van het Nam Ha natuurgebied. Onderweg lunchten we in een primitief berghutje waar de tafel als volgt gedekt werkt: onze gids legde de tafel vol met bananenbladeren en kwakte her en der hoopjes chilidrab, pompoenmengsel en groentemix neer. Vervolgens kreeg iedereen een hoopje rijst voor zich en moesten we hier balletjes van draaien die we in de hoopjes konden dopen. Weer een ervaring rijker! Na de lunch daalden we de berg af en werden we opgepikt door een busje die ons naar een paar bergdorpjes bracht, waar we wat rond hebben gekeken. ‘s Avonds bleek het grauwe stadje nog donkerder en guurder dan gedacht: we dachten dat we nog wel wisten hoe we naar de “hoofdweg” moesten lopen, maar na wat geslenter door de stad bleek dat we flink verdwaald waren. Helaas sprak er niemand Engels dus zat er niks anders op dan de weg terug te lopen en opnieuw te beginnen. Uiteindelijk vonden we het restaurant, met daar ook de andere Nederlanders - en met hen konden we veilig teruglopen ;)

De volgende dag stond er een vrije dag op het programma, maar we wisten niet wat we in dit vreselijke dorp moesten doen, dus besloten we een dag eerder naar Luang Prabang te gaan. We gingen in een veel te krap busje met veel te veel andere mensen via een veel te lange, hobbelige weg, naar Luang Prabang. We merkten al snel dat de wegen hier een stuk slechter zijn dan in Thailand en ook de dorpjes langs de weg zagen er armoediger uit. Onderweg kwamen we een halve veestapel tegen: van zwijntjes tot waterbuffels, en niet te vergeten de vele straathonden en kippen. De buschauffeur moest flink toeteren om de beesten soms aan de kant te jagen en ook bij de krappe, onoverzichtelijke bochten in de bergen bleek de toeter een handig hulpmiddel. Na een helse 8-uur durende busrit (over slechts ongeveer 300 kilometer) kwamen we aan in Luang Prabang. De busrit bleek toch de moeite waard, want Luang Prabang is een erg mooie stad! Je kunt merken dat Laos vroeger een Franse kolonie was, want als je door de stad loopt lijkt het net alsof je ergens in Frankrijk bent: overal gezellige straatjes, restaurantjes en bakkerijtjes. We gingen ‘s avonds op tijd naar bed om bij te komen van de slopende busrit.

Na een goeie nachtrust waren we de volgende morgen weer fris en fruitig en gingen we vol goede moed het centrum van Luang Prabang te verkennen. Als eerste bezochten we de That Phousy, een hoge berg midden in de stad, met bovenaan een klein tempeltje met prachtig uitzicht over de stad en de Mekongrivier. Om van dit mooie uitzicht te kunnen genieten moesten we eerst 328 (onregelmatige en scheve) treden omhoog klimmen. Toen we nog geen tien treden gehad hadden, keken we elkaar aan met een blik van “heb jij het ook al zo heet?” ;). Verder bezochten we nog de Wat Xienthong, de belangrijkste tempel van de stad. ‘s Avonds besloten we dat we wel een cocktail verdiend hadden en gingen we naar de Lao Lao Garden. Hier dronken we onze eerste Lao Lao cocktail; Lao Lao is een sterke whiskey gemaakt uit rijst. Toen we richting hotel wilden slenteren hoorden we iemand “hee, overloon!” roepen. Suzan was direct alert en we zagen dat Suzan niet de enige Lonse was in Luang Prabang: een jongen uit Overloon was met een vriend aan het rondreizen en ook in de Lao Lao Garden terechtgekomen. Wat is de wereld toch klein! ;)

De tweede dag in Luang Prabang deden we rustig aan, bezochten we nog wat tempels en aan het einde van de middag stond er nog een boottocht over de Mekong op het programma, waar we van de zonsondergang konden genieten. Helaas mocht dit niet zo zijn: er kwam bewolking opzetten, het begon te waaien, het werd grijzer en grauwer en jawel: het begon te regenen. Niet zomaar een buitje, maar een flinke hoosbui. De zonsondergang werd ons niet gegund. Toen we weer aan land wilden gaan was de steile heuvel waar we tegenop moesten klimmen een grote modderglijbaan geworden. Het duurde dan ook niet lang voordat Suzan onderuit ging. De modder zat overal dus Karst moest erg lachen. Gelukkig voor Suzan belandde Karst even later zelf in de modder. Half kruipend bereikten we de tuktuk, die bovenaan de modderheuvel op ons wachtte. ‘s Avonds brachten we opnieuw een bezoekje aan de Lao Lao Garden waar we aan hun motto voldeden: “Drink like a fish, for the price of water”. We konden er later niet zo goed van slapen… ;)

Als afsluitende dag in Luang Prabang besloten we een bezoek te brengen aan de Kuang Si Waterfalls. Het bleek niet zo’n helse tocht als bij de Erawan watervallen in Thailand, want al na een half uurtje slenteren hadden we de top bereikt. De watervallen waren zeker de moeite waard! Bij de watervallen was ook nog een kleine berenopvang waar we even hebben rondgelopen.

De dag erna was het opnieuw tijd voor een busdag. Een touringcar deed er helaas zeven uur over om ons naar Vang Vieng te brengen. Dit stadje staat bekend als backpackersplaats; de backpackers komen hier allemaal om te ‘tuben’: met een opblaasbare band over de rivier dobberen. Dit hebben we de dag erna ook zelf gedaan: het was een lekker dagje relaxen, al zijn we wel een beetje verbrand (maar geen zorgen hoor familie :p). Bij het tuben bleek het veel rustiger dan gedacht en ook de restaurants ‘s avonds waren tamelijk uitgestorven. Wat wel opviel was dat in elk restaurantje Friends of Family Guy op tv was – alleen jammer dat er niemand zat te kijken ;)

Wij hielden Vang Vieng hierna voor gezien en gingen gisteren met onze nieuwe beste vriend, de bus, weer verder reizen. Dit keer viel onze reis erg mee: een best wel relaxte bus bracht ons in slechts drie uur naar de hoofdstad Vientiane. Deze stad is aanzienlijk groter en minder gezellig dan Luang Prabang. Omdat de tempels al bijna gingen sluiten, konden we die gisteren niet meer bezoeken. We hebben wel nog de Arc de Triomph van Vientiane gezien en van bovenaf van het uitzicht van de stad genoten. Vanmorgen zijn we alsnog de tempels van de stad gaan bezoeken en voor vanmiddag staat de That Luang nog op het programma. Dit grote gouden bouwwerk is erg belangrijk voor de inwoners van Laos.

Tot slot hebben we nog een paar opvallende weetjes over Laos die we graag met jullie willen delen:
- Ze betalen hier met de kip. 1 euro is ongeveer 10.000 kip, dus we hebben al een paar miljoen kip uitgegeven.
- Toen Karst gisteren in een restaurant een bezoekje bracht aan het toilet had hij een vreemde ervaring: het urinoir lag vol met ijsblokjes waar je over heen moest plassen.
- In Luang Namtha, dat vreselijke grauwe stadje in het Noorden, werd het internetcafé gerund door een klein meisje van een jaar of acht. Ze hielp ons aan een computer door een paar kleine ukken weg te sturen die druk waren met allerlei internetspelletjes.

Als afsluiting nog een klein raadseltje wat wij tijdens een trekking geleerd hebben van reisgenoten. Even kijken of jullie nog alert zijn na het lezen van deze lap tekst ;)
Welk woord moet worden ingevuld op de puntjes? Het gaat steeds om hetzelfde woord:

De oude …
Trok van zijn schoen alleen de …
En lust zijn vlees alleen zonder …

We horen graag jullie inzendingen :P

Zo, dat was het weer! Morgen vliegen we naar Hanoi, dus ons volgende verhaaltje zal vanuit Vietnam zijn.

Groetjes!