Nieuws uit de natuur!

Hallo allemaal!

Allereerst bedankt voor jullie leuke reacties op ons vorige bericht! :)

Terwijl onze wasjes op volle toeren draaien, hebben wij even de tijd om jullie weer op de hoogte te brengen van onze avonturen! Na de eerste dagen in Bangkok vertrokken we in alle vroegte met groep en twee minibusjes richting een railway market. Dit is een bekende lokale markt waarbij de marktlui hun spulletjes hebben uitgestald op de spoorrails. Zo gauw de trein in aantocht is, worden alle spullen weggereden en worden de luifels ingeklapt, zodat de trein het station kan bereiken. Hierna wordt alles snel weer opgebouwd, zodat de markt verder kan gaan. Op dit marktje werd vanalles verkocht, waaronder groenten, fruit, vieze zeedieren, levende vissen, chemisch gekleurde “snoepjes” en organen van koeien. Na een wandeling over de markt reed het busje ons naar een ander treinstation waar we de trein namen richting Nam Tok. Deze spoorweg wordt ook wel The Death Railway genoemd, omdat er bij de bouw (tijdens de Tweede Wereldoorlog) heel veel slachtoffers zijn gevallen. Vanaf Nam Tok gingen we weer met het minibusje verder om vervolgens onze tocht per longtailboot verder te zetten. Deze bracht ons via een mooie tocht door de jungle bij ons “drijvende hotelletje”. Dit waren een soort houten bamboehutjes op het water, met voor het hutje een grote veranda (en hangmat), en binnen een bed en douche. En dit alles zonder elektriciteit, zodat we een heerlijke koude douche konden nemen. Suzan’s bouwlamp kwam hier goed van pas ;). ‘s Avonds had de lokale bevolking een dansje voor ons ingestudeerd. De muzikale begeleiding had veel weg van de jostiband, en de dans was wat stijfjes, maar de kindjes vonden het leuk om ons te vermaken.

De volgende dag verlieten we de jungle en gingen we op weg naar het Erawan Nationaal Park, vooral bekend om de watervallen. Er zijn hier verschillende watervallen, verspreid over zeven niveau’s. Om elk niveau te bereiken moest je telkens een stuk wandelen/klimmen. Het was een warme tocht naar boven, maar gelukkig kon je bij een aantal watervallen een frisse duik nemen. En uiteraard hebben we de top bereikt, met als beloning heel wat mooie foto’s. Na de lunch hebben we het Thailand-Burma Railway Center bezocht: een museum over de geschiedenis van de The Death Railway. Bij dit museum lag ook een oorlogsbegraafplaats, waar we even hebben rondgelopen. Hier lagen veel slachtoffers begraven, waaronder honderden Nederlanders, die tijdens de aanleg van de spoorlijn zijn overleden. Hierna bezochten we het beroemdste stukje van The Death Railway: The Bridge Over The River Kwai. De avond hebben we doorgebracht in een luxe resort.

De volgende bestemming van onze reis was Ayutthaya: de oude hoofdstad van Thailand. We maakten hier een tuktuk-toer langs een zestal tempelcomplexen. De tempels hier zijn niet te vergelijken met die in Bangkok. In Bangkok was alles goud en vol versieringen, maar deze tempels waren een soort van ruïnes. Heel anders, maar ook heel erg mooi! :) ‘s Avonds hebben we op aanraden van het meisje van het guesthouse heel lekker gegeten bij een restaurantje aan de rivier. De dag erna besloten we om met de fiets op pad te gaan door Ayutthaya (voor nog geen 50 Baht per fiets, dat is ‘n euro voor ‘n hele dag). Hoewel de guesthouse-eigenaresse zei dat het “way too far” fietsen was, besloten wij als volleerd fietsers om naar de andere kant van de stad te fietsen. Daar bezochten we een soort van drijvende markt en een rare kinderkermis. Hierna fietsten we (gedeeltelijk over de vijfbaanssnelweg) terug naar ons guesthouse. ‘s Avonds besloten we de dag rijstloos af te sluiten en hebben we pizza gegeten ;-). Hierna pakten we de nachttrein naar Chiang-Mai, onze eerste ervaring met de nachttrein, welke zeker is meegevallen (op de uren vertraging na).

Toen we uit de nachttrein stapte en een gratis stadplattegrond wilde halen, sprak een hotelpropper ons aan over onze slaapplek. We hadden in Chiang-Mai nog niets geregeld en hij bracht ons gratis naar een guesthouse zodat we konden kijken of we daar wilden blijven. Alles zag er prima uit, dus we besloten de kamer te nemen. De rest van de middag hebben we wat gelanterfanterd. Op aanraden van de Lonely Planet gingen we ‘s avonds uit eten bij The Riverside waar we maar liefst een uur hebben gewacht op een tafeltje.

En toen begon het échte avontuur: de driedaagse trekking door de jungle door het Noorden des lands! We gingen op pad met een gezellige Nederlandse groep, namelijk een gezin van zeven en een stelletje, en onze gids waarvan niemand de naam heeft onthouden. De tocht begon met een rondje op de olifant. Wij hadden een “teje” olifant die er niet zo’n zin in had die dag. Toen hij ook nog eens als enige olifant geen eten kreeg (omdat wij ons geld niet bij hadden om onderweg iets lekkers te kopen), besloot ie ons langzaam en slingerend naar het eindpunt te brengen. Later die dag hebben we nog twee uur flink gewandeld door de jungle, waarbij we ook een vieze harige spin zagen kruipen! We kwamen aan in het bergdorpje van de Palongstam. Hier warden we hartelijk ontvangen door kindjes die met ons wilden spelen en een familie die uitgebreid voor ons had gekookt. Het dorp was verre van luxe dus ook hier ontbrak de koude douche niet, net als de hurkwc’s (waar Suzan inmiddels een talent voor heeft ontwikkeld). ‘s Avonds speelden we met onze groep en gids het spel “Hi Harry, Yes Harry, Tell Harry” wat er voor zorgde dat onze gezichten onder de zwarte vegen kwamen te zitten.

We sliepen op een soort van dun matje (een soort stoelvulling die je op een tuinstoel legt) met daaronder een hard bamboerooster. Dit zorgde voor een ellendige nachtrust voor Suzan en een redelijke nacht voor Karst. Na een urenlange wandeling door de bloedhete jungle en open vlaktes, met hier en daar een lastige klim of daling – en een aantal slangen op ons pad, bereikten we een volgend bergdorp. Helemaal uitgeput voerden we de rest van de middag en avond niets meer uit. We lagen om negen uur in bed – wederom een stoelvulling op bamboe. Dit keer waren de rollen omgedraaid: Suzan had een extra stoelvulling weten te bemachtigen en sliep daardoor iets beter, maar voor Karst was het een en al ellende. De jankende honden en kraaiende hanen zorgden voor een vreselijke nacht. De hanen kraaien hier namelijk niet bij zonsopkomst, maar de hele nacht door, al vanaf ‘n uur of vier (tot in de loop van de ochtend). Na een korte wandeling bereikten we eindelijk weer de bewoonde wereld en reden we met onze jeep verder. We stopten onderweg nog bij een rivier om te gaan bamboe raften. We hoopten op wat actie, maar het leek meer op een bejaardenbootje wat langzaaaaaam de rivier afdreef. Om de bejaardenmiddag compleet te maken, bezochten we later nog een orchideentuin. Hier kwamen terecht tussen de busladingen oudjes en Japanners die van iedere orchidee een foto maakten.

Inmiddels zijn we weer ‘thuis’ in ons hotel in Chiang-Mai en zijn jullie weer op de hoogte van onze avonturen! En onze was is inmiddels ook klaar!

Tot een volgend bericht!

Groetjes Karst en Suzan!