Scooters en toeters & de reis door de rijst!

Hallo allemaal,

Hier zijn we weer met een nieuw verslag. Ga er maar eens goed voor zitten, want we hebben weer veel meegemaakt!

Na twee dagen te hebben rondgeslenterd in Vientiane, zijn we een dag later naar Hanoi gevlogen. Dit was een korte vlucht, want na een goed uur vliegen stonden we al op Vietnamese bodem. Volgens onze reisgegevens zouden we in de aankomsthal opgewacht worden door iemand van de reisorganisatie. Nadat we een aantal rondjes gelopen hadden, waren wij nog de enige overgebleven reizigers. Een aantal vervelende taxichauffeurs wilden ons maar al te graag meenemen, maar hier hadden wij geen zin in. Na een telefoontje naar onze reisorganisatie werd ons duidelijk waarom er niemand op ons stond te wachten. Ze waren er namelijk vanuit gegaan dat wij pas in de avond zouden landen en niet al om 16u. Dit werd echter meteen opgelost en nog geen 20 minuten later was er iemand van de reisorganisatie die ons met de auto naar ons hotel in Hanoi bracht. Tijdens deze rit keken we onze ogen uit: overal reden auto’s en scooters luid toeterend door elkaar heen. Het was ook nog eens avondspits dus een en al chaos op straat! Ons hotel, het Hanoi Paradise Hotel, deed zijn naam eer aan. We konden wel een gat in de lucht springen toen we onze kamer zagen: we hadden een eigen deurbel, vers fruit en een eigen computer op de kamer. Dit was een wereld van verschil vergeleken met onze vieze, beschimmelde, aftandse kamer in Vientiane (waar we niet eens onder ons bed durfden te kijken :P). ’s Avonds hebben we lekker Vietnamees gegeten, hierbij konden de loempia’s natuurlijk niet ontbreken en ook de stokjes waren van de partij (inmiddels zijn we al ervaren stokjeseters).

Op onze eerste dag in Hanoi stonden we al voor 9u in de wachtrij voor het Ho Chi Minh Complex. Allereerst brachtten we een bezoek aan het Mausoleum, waar Ho Chi Minh al ruim 40 jaar ligt opgebaard!! Je kwam hier niet zomaar binnen: onder toezicht van vele bewakers in witte apenpakjes en met grof geschut , moesten we in rijen van twee over een rode loper naar binnen wandelen. In stilte liepen we aan Ho’s lichaam voorbij, terwijl we vanuit alle hoeken van de kamer nauwlettend in de gaten werden gehouden door nog meer bewakers. Het was een apart gebeuren! Toen we het Mausoleum uitliepen kwamen we in een soort parkje terecht. Hier zagen we onder andere Ho’s oude auto’s, zijn werkkamer en zijn eetkamer. We liepen, met vele andere toeristen en Vietnamezen, door naar het houten huis op palen waarin Ho Chi Minh gewoond heeft. Onderweg werden we aangesproken door twee Vietnamese meisjes. We dachten dat we een foto van hen moesten maken, maar dit was niet wat ze wilden: ze wilden met Suzan op de foto! Toen andere Vietnamezen dit zagen gebeuren, wilden zij ook met Suzan op de foto, met als resultaat een foto van de hele familie (inclusief oma) en een breed lachende Suzan. Gelukkig heeft Karst dit lachwekkende tafereel vastgelegd, zie de foto bij dit verslag! ;) Verder bezochten we nog het Ho Chi Minh museum en de One Pillar Pagoda: een kleine tempel op een pilaar. ’s Middags brachten we nog een bezoek aan de Ngoc Son tempel, die in het Hoan Kiem Lake gelegen is. Dit meer ligt aan de rand van het Old Quarter, de wijk waarin ook ons hotel ligt. Deze oude wijk heeft 36 straten, waarbij elke straat vroeger zijn eigen ambacht had. Zo heb je de zijdestraat, de zilverstraat of de katoenstraat. Deze wijk is al een bezienswaardigheid op zich!

Na een dag vol nieuwe indrukken, lieten we Hanoi even achter ons en vertrokken we de volgende ochtend vroeg met een minibusje richting Halong Bay. Dit is een groot gebied in zee dat gekenmerkt wordt door honderden kalkstenen rotseilanden. In het busje maakten we kennis met vijf Duitsers die voldeden aan de drie L’s: lelijk, lomp en luidruchtig; we gaven ze al gauw de bijnaam ’de vreseloze Duitsers’. Gelukkig gingen zij bij een andere boot aan boord, dus daar waren we mooi van af. Wij gingen met nog tien anderen aan boord van een boot waarmee we richting de eilanden vaarden. We maakten een mooie tocht en aan het einde van de middag bezochten we nog een grot die in een van de rotseilanden gelegen was. Dit was erg mooi, dus de camera’s kwamen goed van pas. ‘s Avonds werd ons een maaltijd met zeevoer voorgeschoteld. Ondanks dat wij allebei niet zo’n goeie eters zijn, hebben we netjes alles geproefd: grote tijgergarnalen, olifantenvis, gefrituurde inktvis, een of andere krab, en ander lekkers ;). Na het eten mochten we de hengel uitwerpen en op inktvissenjacht gaan. Het duurde niet lang voordat Suzan beet had! Helaas bleef de oogst bij deze ene inktvis. We sliepen ’s nachts op de boot en ’s ochtends vaarden we terug richting de kust. Een minibusje bracht ons terug naar ons ’paradijsje’ in Hanoi.

Een dag later brachten we een bezoek aan de Temple of Literature. Dit was vroeger een universiteit, de oudste van het land. De tempels in Vietnam zien er heel anders uit dan die in Thailand of Laos; ze lijken meer Chinees-achtig met Chinese tekens, rode daken, drakenversiersels en lampionnen. Ook hier werden we op de foto gevraagd ;)
Die middag brachten we nog een bezoek aan het Hoa Lo Prison museum: een oude gevangenis die gebouwd is door de Fransen die hier ten tijde van de Franse overheersing Vietnamezen gevangen hielden. Een deel van de vroegere gevangenis is inmiddels verdwenen, maar de rest is nog intact en hier konden we een kijkje nemen in de cellen. ’s Avonds werden we naar het treinstation gebracht waar we de nachttrein naar Sapa (een plaatsje in de bergen in Noord-Vietnam) zouden nemen. Er was echter iets fout met onze tickets waardoor we niet in het systeem van het treinstation stonden. Zij gaven onze reisorganisatie de schuld, maar die zeiden op hun beurt dat het treinstation een fout had gemaakt. Gelukkig werd alles opgelost en konden we met nieuwe kaartjes alsnog mee met de nachttrein. Helaas kregen we niet de ruimte waar we oorspronkelijk een kaartje voor hadden; we lagen tussen de locals in zespersoons-slaaphokken. De slaapcabines waren van geen enkel comfort voorzien en we moesten dan ook slapen in een krappe ruimte op dunne matrasjes die aanvoelden als planken.

Toch werden we de volgende ochtend allebei redelijk uitgerust wakker in Lao Cai, een dorpje aan de grens met China. Vanaf hier bracht een bus ons naar Sapa waar we opgewacht werden door onze gids. Na een lekker en uitgebreid ontbijt in het luxe hotel, nam de gids ons mee. Het was in Sapa een stuk kouder dan in Hanoi en er hing de hele dag door een flink pak mist. Dat was niet mis(t)! Met de gids liepen we door een mooi gebied, waar we dankzij de mist niet veel van zagen. De gids vertelde allerlei weetjes over de bergvolkeren en bracht ons naar een kleine waterval. In een hutje bij de waterval was een klein theater waar we kennismaakten met de muziek en dans van meerdere bergvolkeren. ’s Middags hebben we zelf nog wat rondgeslenterd door het dorpje, maar door de mist zagen we zelfs de kerk op enkele meters afstand nauwelijks staan.

Door de mist op onze eerste dag in Sapa hadden we er een beetje een hard hoofd in dat het weer de volgende dag iets beter zou zijn. En inderdaad, het bleek nog mistiger dan de dag ervoor! De gids nam ons mee voor een tweedaagse trekking in de bergen en gelukkig bleek het in het dal minder mistig te zijn. Eindelijk zagen we hier de uitgestrekte rijstvelden liggen waar we zo naar uit hadden gekeken! Tijdens onze trekking werden we vergezeld door twee lokale vrouwtjes die ons de hand vasthielden als we in de modder dreigden te vallen. Deze vrouwtjes wandelen dagelijks met toeristen mee in de hoop zo souvenirs te kunnen verkopen. Op deze manier leren ze ook wat Engelse zinnetjes.
De trekking bracht ons via verschillende dorpjes en modderige rijstvelden in Ta Van; een klein dorpje in het dal. Hier sliepen we in een homestay: een soort zolderkamer bij de lokale dorpsbewoners. Ook mochten we bij hen in de keuken aanschuiven tijdens het avondeten. De gids trakteerde ons op ’heavy water’ of ’happy water’ (de Engelse uitspraak van de gids was soms een beetje gebrekkig dus we weten niet zeker hoe het heet, maar het was allebei van toepassing). Zoals jullie al kunnen raden was dit geen gewoon water maar we kregen shotglaasjes voorgezet met een soort water met een behoorlijk percentage alcohol – een soort rijstbrandewijn, denken we. Na een shotje vond Suzan het wel mooi geweest met dit sterke spul, maar de gids maakte ons wijs dat we sowieso drie glaasjes moesten meedrinken omdat dit traditie is. Zo gezegd, zo gedaan. Na een redelijke nachtrust trokken we de volgende dag weer verder en hierbij klommen we vooral bergop dus onze dikke vesten gingen al snel uit. Na een paar uurtjes wandelen werden we in de middag met een busje opgehaald, die ons weer naar het hotel terugbracht. We hebben de rest van de middag uitgerust en zijn ’s avonds weer teruggebracht naar het treinstation in Lao Cai. Toen we een restaurantje zochten zagen we tot onze grote schrik de vreseloze Duitsers zitten, dus dat restaurantje was sowieso geen optie meer. Na het eten zijn we met de nachttrein teruggereisd naar Hanoi. Gelukkig waren de treinkaartjes dit keer gewoon in orde en hadden we een betere vierpersoonsslaapcoupé, helaas nog steeds met harde bedden.

Vanochtend vroeg kwamen we om 5.15u aan in Hanoi en hier zijn we momenteel in ons ’paradijsje’ aan ’t bijkomen van de spierpijn ;) Ook zijn we een kleine opruimingsactie begonnen en hebben we met pijn in ons hart afstand gedaan van onze eerste shirts, broeken en schoenen (welke helaas echt niet meer te redden waren).

Tot slot willen we jullie bedanken voor de vele, vele, veeeele inzendingen op ons raadsel (nul). Helaas komt er nu niemand in aanmerking voor de te winnen souvenir! ;) Het antwoord op het raadsel luidde: veteraan.

De oude veteraan
Trok van zijn schoen alleen de veter aan
En lust zijn vlees alleen zonder vet er aan

Dit keer zullen we jullie niet meer lastig vallen met dit soort raadsels ;)

Tot de volgende keer!
Groetjes Karst & Suzan